Α475 Αγαμέμνων

Στα νοτιοδυτικά της Τζέντα ειδικές δυνάμεις στο Α475 Αγαμέμνων πλέει με 15 κόμβους με πορεία νότια, νότιο ανατολικά. Το πρώτο κύμα έχει ήδη απονηωθεί, 400 χιλιόμετρα μακριά 2 UH-60M και δύο AH-64D πετάνε χαμηλά πάνω από τα σύνορα της Σαουδικής Αραβίας και Υεμένης, με στόχο μια συστοιχία βλημάτων επιφανείας Hormuz-1 Ιρανικής κατασκευής και το προσωπικό της. Στο πλοίο δυνάμεις της ΜΥΚ είναι έτοιμες να απογειωθούν εντός δύο Chinook της ΔΕΠ, έτοιμες να υποστηρίξουν την πρώτη ομάδα υποβρυχίων καταστροφών.

300 μίλια νότια του Αγαμέμνωνα βρίσκεται η F452 Ύδρα παρέχοντας υποστήριξη με τους Harpoon της σε περίπτωση που χρειαστεί. Κοντά στις Υεμενικές ακτές το S123 Κατσώνης βρίσκεται στα 300 πόδια βάθος έτοιμο να περισυλλέξει τους βατραχανθρώπους των ΟΥΚ σε περίπτωση καταστροφής των μέσων μεταφοράς τους.

Τα πάντα ελέγχονται από μια ομάδα αξιωματικών στον Αγαμέμνωνα. Βλέπετε το Α475 είναι μια πλωτή βάση του ΠΝ ικανή για μεταφορά μέσων και προσωπικού για κρούσεις, αλλά η λειτουργία του ως πλωτό αεροδρόμιο είναι μόνο ένας από τους πολλούς ρόλους του. Οι κρούσεις εμπορικών πλοίων με Ελληνική σημαία ή Ελληνικών συμφερόντων από τους Χούθι στα μέσα του 2020 οδήγησε τις ΕΕΔ να λάβουν τα μέτρα τους για την επόμενη φορά που το Ιράν θα αποφάσιζε να παρενοχλήσει την κυκλοφορία του μεγαλύτερου εμπορικού στόλου στο κόσμο.

Το πρόβλημα, όπως αποδείχθηκε από τις αποστολές φρεγατών στην συνοδεία των εμπορικών πλοίων και των προβλημάτων που αντιμετώπισαν ήταν καθαρά επιμελητείας. Η επιμελητεία ή Διοικητική Μέριμνα είναι τα θεμέλια του πολέμου, καθορίζει το πώς και το πότε κάθε στρατιωτικής επιχείρησης. Όσο περισσότερο χρειάζεται να προβληθεί η στρατιωτική δύναμη, όσο πιο περίπλοκη και μακροχρόνια γίνεται η Διοικητική Μέριμνα. Κατά τη διάρκεια του δεύτερου μισού του 2010 οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις μέσω συμφωνιών με την Αίγυπτο και το Ισραήλ απέκτησαν λιμένες και αεροδρόμια ανεφοδιασμού. Οι αποστάσεις όμως εκτός Μεσογείου ήταν εκτός δυνατοτήτων της χώρας. Οι πρώτες αποστολές στην Ερυθρά Θάλασσα ήταν υπό την αιγίδα του ΝΑΤΟ και τις βάσεις των συμμάχων στο Τζιμπουτί.

Η Ελλάδα δεν μπορούσε να βασιστεί στο ότι το ΝΑΤΟ θα είχε πάντα ενδιαφέρον στη περιοχή ούτε μπορούσε οικονομικά να στηρίξει μια μόνιμη παρουσία όπως η γειτονική Τουρκία στην Σομαλία. Οι αποστάσεις δε ήταν τεράστιες για ενίσχυση άμεση από το ΠΝ, ο κίνδυνος αποκοπής είτε μέσω διακοπής κυκλοφορίας στο Σουέζ [η διακοπή επί 6 ημέρες λειτουργίας από το Ever Given ένα πλοίο 224,000 τόννων συζητήθηκε εκτενώς στα συμβούλια επιτελών, καθώς η ροή αποκαταστάθηκε πλήρως δύο μήνες μετά το ατύχημα] είτε μέσω αποκλεισμού της πορείας από και προς τα στενά από ναυτικές δυνάμεις τρίτης χώρας.

Οι ΕΕΔ έπρεπε να έχουν την ικανότητα αυτοσυντήρησης στη περιοχή και τα μέσα να επιστρέψουν Ελλάδα ακόμα και με περίπλου της Αφρικής. Ένα άλλο θέμα ήταν η ανυπαρξία πλοίων υποστήριξης αποβάσεων, ελικοπτεροφόρων ή αεροπλανοφόρων, η ανυπαρξία σύγχρονων αποβατικών και το κόστος αγοράς ενός μεταχειρισμένου πλοίου από τις ΗΠΑ στα πρότυπα του.

Η Ελλάδα δεν ήθελε ένα πλοίο με έμφαση στις επιχειρήσεις είτε αεροκίνητες είτε αμφίβιες, αλλά ένα πλοίο με έμφαση στην υποστήριξη των πολεμικών της μέσων στη περιοχή για όσο χρειαστεί να επιχειρούν εκεί. Η λύση δόθηκε από τις ΗΠΑ μελετώντας τις ανάγκες και τις λύσεις αυτής στον Ειρηνικό Ωκεανό. Οι ΗΠΑ με χαώδεις αποστάσεις μεταξύ νήσων (και των βάσεων σε αυτά) και δυσκολία δημιουργίας πολλαπλών κόμβους διοικητικής μέριμνας και διοίκησης και ελέγχου στη μέση του ωκεανού, οδηγήθηκαν στην λύση των Εκστρατευτικών Κινητών Βάσεων, με πρότυπο το USS Lewis B. Puller (ESB-3).

Το σχέδιο του Lewis B. Puller βασίζεται στο κύτος πολιτικού πετρελαιοφόρου. Μπορεί να εξοπλιστεί με υποστηρικτικές εγκαταστάσεις για ναρκαλιεία, ειδικές επιχειρήσεις και άλλες εκστρατευτικές αποστολές. Μπορεί να μεταφέρει για την υποστήριξη των άνω αποστολών έως και 298 ακόμη ατόμων, συμπεριλαμβανομένων ομάδων ειδικών επιχειρήσεων. Έχει κατάστρωμα πτήσης για τέσσερα βαρέα μεταγωγικά ελικόπτερα CH-53, καθώς και χώρο στο κατάστρωμα για δύο ακόμη MH-53. Το πλοίο διαθέτει υπόστεγο ελικοπτέρων, αποθήκες πυρομαχικών και υλικών, χώρο επισκευών και χώρο στο κατάστρωμα για αποθήκευση εξοπλισμού που σχετίζεται με διάφορες αποστολές. Σε αντίθεση με αποβατικά πλοία δεξαμενής που βυθίζουν το πλοίο για να εξαπολύσουν αμφίβια τεθωρακισμένα πεζοναυτών και διάφορα σκάφη κρούσης και υποστήριξης το Puller χρησιμοποιεί γερανούς για να ανεβάζει και να κατεβάζει σκάφη βάρους έως και 11 τόνων στο νερό από το κατάστρωμα αποστολής τους. Το πλοίο υποστηρίζει CV-22 ενώ δεν μπορεί να υποστηρίξει F-35B STOVL λόγω της θερμότητας των καυσαερίων του.

Το ΠΝ μετά από διαφωνίες με την ηγεσία του ΓΕΕΘΑ, που είχε ως αποτέλεσμα τις παραιτήσεις 3 ναυάρχων και την συγχώνευση της Διοίκησης Αμφιβίων Δυνάμεων και της 32ης Ταξιαρχίας Πεζοναυτών σε μια ανεξάρτητη, υπό το ΓΕΕΘΑ, Διοίκηση Παρακτίου Πολέμου στη Σαλαμίνα, προχώρησε δυναμικά στο πρόγραμμα με ένα κατασχεμένο πετρελαιοφόρο ιαπωνικής κατασκευής. Το πλοίο μπήκε δεξαμενή και το Αγαμέμνων ήταν έτοιμο δύο έτη αργότερα.

Το ΠΝ έκανε ότι και οι Αμερικανοί με το Puller. Έφτιαξε ένα τεράστιο γκαράζ στο μεσαίο τμήμα, ενώ στο κατάστρωμα ενίσχυσε το δάπεδο για την προσνήωση και απονήωση όλων των τύπων πολεμικών ελικοπτέρων της χώρας. Επί του καταστρώματος κοντά στη πλώρη προστέθηκαν χώροι φιλοξενίας 500 ατόμων.

Ο ΕΣ και η ΠΑ δοκίμασαν τα ΜΕΑ τους, με την ικανοποίηση χρήσης αυτών προστέθηκαν χώροι εκμετάλλευσης των δεδομένων τους με αναλυτές των τριών κλάδων. Το σύνολο των ηλεκτρονικών επέτρεπε στο πλοίο να φέρει μια ομάδα διοίκησης με εκτενή επίγνωση της κατάστασης και εκτεταμένες δυνατότητες διοίκησης και ελέγχου. Συνολικά το πλοίο είχε 50 γραφεία, δυνατότητες διαχείρισης διαβαθμισμένων πληροφοριών, αποθήκευση και επεξεργασία πληροφοριών και το σημαντικότερο με την χρήση των νέων ελληνικών μικροδορυφόρων την μεταφορά αυτών πίσω στην Αθήνα σε πραγματικό χρόνο όλο το εικοσιτετράωρο.

Η μεσαία περιοχή του πλοίου, δημιουργήθηκε κυρίως για την εγκατάσταση εξοπλισμού αποστολής με εμπορευματοκιβώτια καθώς και την μεταφορά επανδρωμένων και μη επανδρωμένων σκαφών. Μερικά ΜΕΑ είχαν ρόλο αναγνώρισης, καθιστώντας τα πολύτιμα για επίγνωση της κατάστασης σε μεγάλες αποστάσεις και αναμετάδοση πληροφοριών. Τα λοιπά ΜΕΑ ήταν για κρούση με βλήματα Hellfire, λειτουργώντας μονά ή σε σμήνος. Χώρος υπήρχε και μπήκαν συνεργεία για τα μέσα του πλοίου, ανταλλακτικά και πυρομαχικά σε ειδικά διαμορφωμένους χώρους με blow up panels προς το εξωτερικό του πλοίου.

Το κατώτερο τμήμα είχε την δυνατότητα αποθήκευσης περισσότερων από 20 εκ λίτρων  καυσίμου ή μεταφοράς νερού, μηχανισμό αφαλάτωσης, ηλεκτρομηχανές για άπλετη ενέργεια και έναν υπερσύγχρονο μηχανισμό πυρόσβεσης για το πλοίο. Το ΠΝ μελέτησε την εκστρατεία στα Φώκλαντ και την χρήση των Atlantic Conveyor και Atlantic Causeway. Ο Αγαμέμνων απέκτησε σύστημα Η/Π και ένα Strales για αυτοάμυνα. 

Με το πλοίο να κάνει δοκιμαστικό πλου και να μετέχει σε ασκήσεις το ΠΝ ξεκίνησε την προμήθεια ενός ακόμα πλοίου – αυτή τη φορά με χορηγία από τους Έλληνες εφοπλιστές που είδαν τι είχε στο μυαλό της η ηγεσία των ΕΕΔ – και την αντικατάσταση των 5 παλαιών αρματαγωγών Σάμος. Δύο έτη μετά, το ΠΝ και οι ΕΕΔ ανακοίνωσαν την καταστροφή παράκτιων συστοιχιών στην Υεμένη. Ο εμπορικός μας στόλος μπορούσε να περάσει από τον Ινδικό ωκεανό στην Μεσόγειο μεταφέροντας Κινεζικά ηλεκτρικά αυτοκίνητα χωρίς προβλήματα. Ο Αγαμέμνονας παρέμεινε στη περιοχή για να εξασφαλίσει την ασφάλεια του ελληνικού εμπορίου.