Δεν ήταν κρυφό ότι τον Μάρτιο του 2020 η Ελλάδα σταμάτησε το πρώτο στάδιο ενός υβριδικού πολέμου που θα την γονάτιζε και θα την έσερνε σε παραχωρήσεις γης, για πρώτη φορά μετά από 100 σχεδόν χρόνια. Δεν ήταν κρυφό ότι τον Ιούλιο και τον Αύγουστο της ίδιας χρονιάς η χώρα είχε επίσης σταματήσει το πρώτο στάδιο ενός κανονικού πολέμου αυτή τη φορά. Μέσα σε ένα έτος της ζητήθηκε να κάνει κάνει μια υπέρβαση και είχε καταφέρει να βγει αλώβητη. Τα γεγονότα είχαν ξεκινήσει το μεγαλύτερο πρόγραμμα εξοπλισμού από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Παράλληλα με τους πολλαπλασιαστές ισχύος, μαχητικά, πλοία και άρματα μάχης, η χώρα έκανε τα πρώτα βήματα να φτιάξει πολεμική βιομηχανία. Τα πάντα κυλούσαν ρολόι. Σε μια πενταετία από τα γεγονότα του Έβρου η χώρα θα ήταν έτοιμη για τα πάντα. Για να το καταφέρει όμως έπρεπε να καθαρίσει πρώτα το εσωτερικό μέτωπο μια και για πάντα.
Ο Γαβριήλ τρόμαξε. Είχε πληροφορίες για μέχρι αυτό ακριβώς το σημείο. Ο κρατούμενος στο υπόγειο της Κατεχάκη είχε «σπάσει» αφού έμαθε τις βασικές αρχές του ηλεκτρισμού και την άσχημη σχέση του με τα γεννητικά του όργανα. Το πτώμα του ήταν ήδη στον βυθό της θάλασσας, όταν είχε περάσει το κατώφλι του κομμωτηρίου. Μπροστά από το άνοιγμα ένας άντρας τον κοίταξε στα μάτια. Του χαμογέλασε, «καλώς ήρθες σύντροφε σε περιμέναμε, έλα μαζί μου». Ο άντρας του γύρισε τη πλάτη και κατέβηκε σκαλοπάτια. Πίσω του ο Γαβριήλ, το χέρι του ιδρωμένο γύρω από την λαβή του κατασχεμένου CZ 75, κατέβηκε τα σκαλιά. Κατέβηκε έναν όροφο, μετά δεύτερο και τρίτο. Πόσο βαθιά ήταν; Πώς κατάφεραν και έσκαψαν; Μπήκε σε μια αίθουσα με μια μόνο λάμπα να φωτίζει το χώρο. Στο πάτωμα περιμετρικά του δωματίου, αφίσες αναρχικών, φιάλες μπύρας και στουπιά, καδρόνια και κράνη.
Ο άγνωστος άντρας προχώρησε και άνοιξε μια δεύτερη πόρτα, ο Γαβριήλ πίσω του. Αυτό το δωμάτιο ήταν μεγάλο, πάνω από 200 τμ, παντού κολώνες να κρατάνε την οροφή, φώτα στους τοίχους περιμετρικά. Ήταν μια μεγάλη αποθήκη οπλισμού, αλλού κασόνια με ΑΚ, αλλού με βομβίδες αλλού στολές του ΕΣ και της Αστυνομίας. Ο άντρας προχώρησε και άλλο και άνοιξε μια τρίτη πόρτα. Ο Γαβριήλ δύο μέτρα πίσω του ακολουθούσε.
Κατέβαιναν και άλλο και μετά προχώρησαν ευθεία σε ένα τούνελ, πρέπει να είχαν περάσει το οικοδομικό τετράγωνο, 40-50 μέτρα κάτω από το έδαφος. Ο Γαβριήλ έκανε μια προσευχή μέσα του, να γυρίσει να δει ξανά τα παιδιά του. Έβγαλε με το αριστερό του χέρι μια τσίχλα με ηρεμιστικό και την έβαλε στο στόμα του. Πόναγε η κύστη του, ήθελε να κατουρήσει από την ώρα που κατέβηκε τα πρώτα σκαλιά. Κανείς δεν τον είχε εκπαιδεύσει για αυτό, δεν ήξερε τι να κάνει. Ο άντρας του φώναξε «φτάσαμε σχεδόν», άνοιξε μια άλλη πόρτα και από εκεί ανέβηκαν 10-15 μέτρα σκάλες. Η τελευταία πόρτα τους έβγαλε σε ένα ακόμα υπόγειο χώρο, μεγάλος και αυτός, παντού κιβώτια, αλλού προμήθειες και τρόφιμα αλλού κιβώτια με νερό. Αριστερά τον περίμεναν καθιστοί περιμετρικά σε ένα τραπέζι 3 άντρες. Ο συνοδός του έφτασε εκεί, του έδειξε που να κάτσει και παρέμεινε όρθιος πίσω του.
Ο Γαβριήλ έκατσε και κοίταξε τους άντρες, δύο ήταν ξανθοί με γαλανά μάτια, παχιές μύτες και σβέρκο παλεστή. Στη άλλη άκρη ήταν κάποιος γνωστός. Πολύ γνωστός, ξαφνιάστηκε. Τον είχε δει στην τηλεόραση πάμπολλες φορές να κάνει αμυντικές αναλύσεις έχοντας τίτλο Καθηγητή Γεωπολιτικής σε μια από τις Στρατιωτικές Σχολές. Ο Γαβριήλ του είπε «Προς τι η τιμή να είμαι εδώ μαζί σσασς;» Το «σ» το τράβηξε παχύ, όπως μιλούσε τη γλώσσα της μάνας του όποτε πήγαινε στη Θράκη.
«Σας χρειαζόμαστε για την επόμενη φάση. Μιλήσαμε με την σύνδεσμο εδώ και μέρες και μας είπε ότι θα έστελναν κάποιον του επιπέδου σας.» είπε ο Καθηγητής. «Εδώ οι κύριοι Νικηφόρος και Φωκάς, ήρθαν ειδικά για εσάς. Κύριοι;»
Ο «Νικηφόρος» μίλησε πρώτος. «Έχουμε διαταγές και χρονοδιάγραμμα. Οι οδηγίες μας είναι να οργανωθούμε έτσι ώστε καθένας από εμάς να αναλάβει την ομάδα κρούσης του». Μιλούσε Ελληνικά άψογα, καλύτερα από τον ίδιο.
«Θα σας δώσουμε κωδικούς και θα εκτελέσετε το σχέδιο όπως έχει μελετηθεί από τους ειδικούς μας».
«Κατάλαβα» είπε ο Γαβριήλ. «Θέλουμε κάποιο χρόνο ακόμα να μαζέψουμε τις ομάδες παραστρατιωτικών από τη Συρία και τη Λιβύη. Οι μονάδες ειδικών δυνάμεων του Αλβανικού Στρατού είναι έτοιμες επίσης. Οι διαταγές που έχω είναι να δω το σχέδιο και να το εγκρίνω, έχουμε επενδύσει πολλά χρήματα και χρόνο στην εκπαίδευσή τους». Οι πληροφορίες που είχαν αποσπάσει από τον κρατούμενο ήταν αποσπασματικές. Έπρεπε να μάθει και άλλα.
«Δεν έκετε να εγκρίνετε κάτι γκύριε Συντακματάρκη. Όπως είπαμε, έκουμε μελετήσσει και πάντα και είναι βασισμένα πάνω στα σκέντια του 2008.» μίλησε αυτή τη φορά ο Φωκάς. Τα μάτια του ήταν πιο έντονα στο βλέμμα, είχε «πιει» κάτι ίσως, ή ήταν ο φονιάς από την ομάδα. Ο Γαβριήλ δεν ήθελε να μάθει.
«Ποια τα επόμενα βήματα λοιπόν;»
«Θα πάρετε μαζί τα σχέδια και θα σας ενημερώσουμε για την χρονική στιγμή. Τα πάντα πρέπει να γίνουν όταν πρέπει. Τις επόμενες ημέρες θα ξεκινήσουμε τις επιχειρήσεις μας εδώ στο κέντρο, θα ακολουθήσουν δολιοφθορές σε όλη τη χώρα από τις δυνάμεις σας. Πρέπει αυτή τη φορά όπως και τη πρώτη, να πετύχουμε τους στόχους μας.»
«Αυτές τις οδηγίες έχω και εγώ, αλλά θα ήθελα να δω τι έχετε στο μυαλό σας.»
Ο Καθηγητής μίλησε στους δύο ξένους, «Αν έχετε ώρα μπορείτε να κάνετε μια ανάλυση». Οι δύο τους κοιτάχτηκαν στα μάτια, ήταν αργά και ήταν κουρασμένοι. Τις προηγούμενες μέρες τις είχαν περάσει στα υπόγεια της Πρεσβείας μελετώντας τα σχέδια, ολοκληρώνοντας τις λεπτομέρειες βάση των διαθέσιμων πόρων.
«Έχουμε ώρα ναι» ο Νικηφόρος μίλησε, ελαφρά εκνευρισμένος. Ο Γαβριήλ τον κοίταξε ατάραχος, η κύστη του έτοιμη να σπάσει. Ο Φωκάς έσκυψε δίπλα του και ανέβασε ένα λάπτοτ στο γραφείο. Για την επόμενη μια ώρα ο Γαβριήλ είδε τη μοίρα που περίμενε τη πατρίδα του.
Σηκώθηκε κουρασμένος, τα μάτια του έτσουζαν από το φως, το τσιγάρο των ξένων και όσα είδαν τα μάτια του. Ο συνοδός του τον πήγε μέχρι την τουαλέτα του κομμωτηρίου. Έκλεισε τη πόρτα πίσω του και κατούρησε. Βγήκε έξω από τη πολυκατοικία και περπάτησε μέχρι το υπηρεσιακό αμάξι του. Οδήγησε άλλη μια ώρα, κάνοντας κύκλους για να επιβεβαιώσει ότι ήταν μόνος του. Με το πρώτο φως μπήκε σε ένα συνεργείο στο Πικέρμι. Τον περίμεναν δύο ομάδες, μια της υπηρεσίας και μια του στρατού. Κατέγραψαν τα πάντα που τους είπε σε μικρόφωνα και έφυγαν για τα πόστα τους. Έπεσε εξαντλημένος σε ένα ράντζο και κοιμήθηκε με τα ρούχα.
Οι δύο ξένοι επέστρεφαν στη πολυκατοικία που μοιράζονταν από ένα διαμέρισμα την επόμενη ημέρα μετά από ένα δύσκολο πρωινό στη Πρεσβεία. Με το πολυτελές Audi τους πέρασαν το δαχτυλίδι στον ΟΤΕ και ανέβηκαν προς Κηφισιά. Στο ύψος του ΚΑΤ ένα κόκκινο BMW πέρασε το κόκκινο στη διασταύρωση και έπεσε στο πίσω μέρος του Audi. Στο προφυλακτήρα μέσα είχε κρυμμένα δύο βέλη πάχους τριών εκατοστών και μήκους δέκα. Τα βέλη με την σύγκρουση εκτοξεύτηκαν στο εσωτερικό του γκρι αυτοκινήτου και ανατινάχτηκαν μετά από 2 δέκατα του δευτερολέπτου. Το Q5 πήρε αμέσως φωτιά. Η γυναίκα που βγήκε από το BMW σώα (χάρη στην διπλή ζώνη ασφαλείας) περισυλλέχθηκε από ασθενοφόρο του ΚΑΤ και οδηγήθηκε στο νοσοκομείο. Στην σύντομη πορεία προς αυτό ο συνοδός νοσοκόμος της έβγαλε τον ώμο και της χάραξε το σαγόνι με ένα λεπίδι.
Ο Καθηγητής κατέβηκε από το στούντιο πανελλαδικού τηλεοπτικού καναλιού. Τον περίμενε μια 35 χρονη σε ένα Toyota Yaris. Ήταν χρόνια θαυμάστριά του, από τότε που σπούδαζε βοτανολογία στην Ελβετία. Ήταν ερωμένη του και ανεπίσημη γραμματέας του. «Καλησπέρα μωράκι μου» του είπε όταν μπήκε στο αυτοκίνητο. «Πως πήγε η εκπομπή; Τους έπεισες τους ηλίθιους;»
«Καλησπέρα αγάπη, πάμε! Θα σου πω αργότερα, τώρα το μόνο που θέλω είναι το κορμί σου!» της είπε και της γέλασε ο Καθηγητής. Το Yaris κατέβηκε την Βάρης-Κορωπίου και κατέληξε σε ένα από τα ολιγόωρης διαμονής ξενοδοχεία της παραλιακής. Το παράνομο ζευγάρι ανέβηκε στο δωμάτιο. Δέκα λεπτά μετά βγήκαν 4 άντρες από ένα μαύρο φορτηγό και ανέβηκαν στο ξενοδοχείο. Μία ώρα είχε περάσει όταν οι 4 άντρες κατέβηκαν κρατώντας μαύρους σάκους. Ο ένας μπήκε στο Yaris, δύο ώρες μετά θα του έβαζε φωτιά στην ορεινή Φωκίδα. Οι σάκοι πετάχτηκαν στο φορτηγό και φορτώθηκαν κοντά δύο ώρες μετά σε ένα αλιευτικό λίγο έξω από την Ερέτρια. Οι Αιγύπτιοι ψαράδες πέταξαν τους σάκους, ακριβώς όπως είχαν κάνει δύο μέρες πριν, κάπου στο κεντρικό Αιγαίο.
Η ομάδα μπήκε στην νταλίκα την ίδια στιγμή περίπου που οι 4 άντρες ανέβαιναν στο ξενοδοχείο και το γκρι Audi Q5 έπαιρνε φωτιά. Είχε δημιουργηθεί ένα καλοκαίρι πριν. Η ιδέα ήταν να φτιαχτούν μονάδες όπως των Βρετανών υπό τη Διοίκηση του Γενικού Επιτελείου Ενόπλων Δυνάμεων. Δεν είχε επίσημη ονομασία, δεν ήξερε κανείς ότι υπήρχε. Ο αξιωματικός τους τους έδωσε τις τελευταίες οδηγίες. Η νταλίκα μπήκε την Αθήνα από την βάση της στο Πικέρμι και σταμάτησε κοντά στα Πατήσια. Οι άντρες κατέβηκαν, όλοι με πολιτικά ρούχα, όλα φαρδιά και ζαρωμένα για να μην βλέπει κανείς τι έχουν κρυμμένο μέσα. Δέκα λεπτά μετά ήταν στην οδό Δεστούνη. Ο λοχίας κατέβηκε τις σκάλες και βάρεσε τη πόρτα όπως είχε ενημερωθεί. Η πόρτα άνοιξε και ένας άντρας ρώτησε κάτι στα αραβικά. Το K-Bar πέρασε από το κάτω μέρος του σαγονιού του προς τα πάνω. Ο άντρας έπεσε στα χέρια του λοχία, τον απόθεσε χαλαρά στο έδαφος. Η ομάδα μπήκε μέσα, με υποπολυβόλα με σιγαστήρα στα χέρια και θερμικές διόπτρες στα μάτια και κατέβηκαν τις σκάλες πίσω από την βρώμικη τουαλέτα.
Την επόμενη μέρα μια έκρηξη συντάραξε το κέντρο της Αθήνας. Προβλήματα στο δίκτυο του φυσικού αερίου είχαν οδηγήσει σε εκρήξεις στο υπόγειο δίκτυο κάτω από 6 πολυκατοικίες. Οι κάτοικοι ήταν ασφαλείς, τα κανάλια τους έδειχναν να πηγαίνουν στο νοσοκομείο με ελαφρά τραύματα.
Ο Πρωθυπουργός είχε να κάνει ένα ταξίδι στο ανατολικό Αιγαίο. Το υπηρεσιακό όχημα τον πήγε στην Αεροπορική Βάση Ελευσίνας. Μπήκε στο υπόστεγο που ήταν το ΝΗ90 του, μακριά από αδιάκριτα βλέμματα. Τον περίμεναν 16 άντρες. Τους χαιρέτησε έναν ένα, τους ευχαρίστησε και ανέβηκε στο ελικόπτερο. Η μονάδα γύρισε στο Πικέρμι. Ο Γαβριήλ πήγε σπίτι να αλλάξει από το κοστούμι, να βάλει αθλητικά. Θα παραλάμβανε την κόρη του από τα Αγγλικά, θα την πήγαινε ενόργανη στου Ρέντη. Περίμενε στο ΙΧ του κάτω από το φροντιστήριο, η μικρή κατέβηκε και τρέχοντας μπήκε μέσα. «Καλησπέρα μπαμπακούλη, πάμε πάμε μην αργήσω!» Ο Γαβριήλ χαμογέλασε. Όλα για τα παιδιά μας σκέφτηκε. Αύριο είχε άλλη αποστολή, θα έμπαινε σε άλλη σφηκοφωλιά, αυτή τη φορά στην Κοζάνη. Όλα για τα παιδιά μας!
«Ναι κορίτσι μου, πάμε γρήγορα!».
