Η δεύτερη ναυμαχία της Λήμνου

Οι επιχειρήσεις στη Λέρο είχαν τελειώσει μέσα σε λίγες ώρες απο την στιγμή που πάτησαν οι πρώτοι Τούρκοι στο νησί. Οι Φούρνοι και οι Οινούσσες είχαν πέσει και μάλιστα σε λιγότερο χρόνο απο παρόμοιες ενέργειες. Ο πρωθυπουργός κοίταζε την οθόνη στο τοίχο με λύπη στα υπόγεια του πενταγώνου.

Την ώρα που η παγκόσμια κοινότητα είχε στραμμένη την προσοχή της στην Ουκρανία, ο ίδιος βρισκόταν στις Βρυξέλλες και ο υπουργός εξωτερικών στο Κίεβο, οι γείτονες εκτέλεσαν με απόλυτη επιτυχία την επιχείρηση Suga.

Οι τοπικές αλλά και οι εν Αθήνα δυνάμεις του ελληνικού στρατού αιφνιδιάστηκαν απο την απότομη έφοδο των 2 επίλεκτων αερομεταφερόμενων ταξιαρχιών της χωροφυλακής - κατευθείαν απο τις βάσεις τους στο Κουρδιστάν στις δυο το πρωί. Καμία προειδοποίηση δεν είχαν ούτε απο τα φαινομενικές ειρηνικές σχέσεις, προ της εισβολής ανάμεσα στις δύο χώρες. Καμία προειδοποίηση από τα τοπικά μέσα πληροφοριών την ώρα που οι 2 α/φ ταξιαρχίες διέσχιζαν την Μ Ασία. Ειδοποίηση δεν ήταν δυνατόν να υπάρξει για τους δύο σχηματισμούς ατομικά: η οικονομική κρίση είχε στερήσει πόρους από την υπηρεσία πληροφοριών του στρατού και δεν παρακολουθούσε καμία μη στρατιωτική μονάδα.

Ο πρωθυπουργός και ο ΥΠΕΞ ήρθαν Αθήνα με το πρώτο αεροπλάνο ξημερώματα, για να μάθουν σοκαρισμένοι δεύτερη φορά, ότι οι Τούρκοι ζητούσαν ευγενικά εκεχειρία και διάλογο για επιστροφή των νήσων.

Στο έκτακτο συμβούλιο εθνικής ασφαλείας η  ηγεσία διαπίστωσε ότι δεν μπορούσαμε να πάρουμε πίσω τα νησιά χωρίς μεγάλες απώλειες σε πολίτες και υλικά. Το δόγμα της ανακατάληψης είχε αποτύχει παταγωδώς απο τον απόλυτο αιφνιδιασμό που άφηνε την Ελλάδα προ τετελεσμένων. Οι ηγέτες αποφάσισαν να αποδεχτούν την εκεχειρία «προς όφελος των πολιτών» στις 10 το πρωί. Είχαν μπροστά τους τέσσερις ώρες. Ο πρωθυπουργός ζήτησε έναν άσσο από τον ΥΠΑΜ.

Ο ΑΓΕΕΘΑ διέταξε στις εφτά το πρωί την κατάληψη του θύλακα του Καραγάτς. Στις 8 τον ειδοποίησαν οτι η 3η Μ/Κ ΤΑΞΠΖ με πολύ τόλμη - και πολλά πολλά νεύρα - μπήκε στον θύλακα αμαχητί. Οι τούρκοι είχαν εγκαταλείψει το θύλακα το βράδυ και μυστικά. Το μόνο πράγμα που έδωσε στην 3η και στο προσωπικό της την εντύπωση πολέμου ήταν οι γέφυρες και οι εγκαταστάσεις που ανατινάχτηκαν όταν τα πρώτα VBL πέρασαν το συρματόπλεγμα. Ούτε αεροπλάνα, ούτε ελικόπτερα, ούτε πυροβολικό τους ενόχλησαν! Οι Τούρκοι δεν προχώρησαν σε περαιτέρω ενέργειες!

Τα δύο κύρια δόγματα που κυριαρχούσαν επι 20ετίας στο ΥΠΕΞ και στο ΥΠΑΜ αποδείχθηκαν κούφια στην πράξη. Η ΤΗΚ έμενε πάνω από τα εδάφη της και το ναυτικό της, αν και έπιασε θέση μεταξύ των λοιπών νήσων μας, δεν κινούταν επιθετικά.

Μάλιστα οι μόνες ενέργειες εκτός των νήσων και των αεραποβάσεων ήταν εμπλοκές των νυχτερινών CAP (με 7 ελληνικά και 11 τουρκικά f16 θύματα) ενώ στην θάλασσα η μόνη ενέργεια ήταν οι ανταλλαγές πυρών μεταξύ ΠΚΒ και απο τις δύο πλευρές, με 1 ελληνική και 2 (πιθανόν 3) τουρκικές να έχουν βυθιστεί.

Ο ΥΠΕΞ αναχώρησε για την Ελβετία για τις συνομιλίες. Το βράδυ ενημέρωσε ότι δεν υπήρχε καμία πρόοδο, οι γείτονες ζητούσαν την υφαλοκρηπίδα και εναέριο και θαλάσσιο έλεγχο στον 25ο κάθετο για να γυρίσουν τα νησιά.

Οι εικόνες στα ΜΜΕ έδειχναν όλη τη μέρα εικόνες απο το λιμενικό που μάζευε πρόσφυγες απο καΐκια και βάρκες, εικόνες απο τα τουρκικά κανάλια με σημαίες στην Λέρο, και αιχμάλωτους και νεκρούς φαντάρους. Οι αγουροξυπνημένοι απο τις σειρήνες Έλληνες ήρθαν στην πραγματικότητα, μετά από τις λυκοφιλίες των προηγούμενων ετών. Οι δρόμοι γέμισαν με κόσμο θυμίζοντας τις ασπρόμαυρες αναμεταδόσεις του 40. Οι άντρες αναχωρούσαν με όλα τα μέσα για τις μονάδες τους. Λιμάνια, σταθμοί λεωφορείων και τρένων γέμισαν με άντρες. Το απόγευμα έμαθαν και τις τουρκικές απαιτήσεις και τον αριθμό των νεκρών και αγνοούμενων... Η επιστράτευση προχωρούσε με ταχύ ρυθμό.

Ο πρωθυπουργός επικοινώνησε με ΝΑΤΟ, ΕΕ αλλά μάταια. Του συνιστούσαν ηρεμία και διπλωματία. Μετά από μια σύσκεψη με τους αρχηγούς των κομμάτων, πήρε τηλέφωνο τον υπουργό άμυνας και αυτός τον Α/ΓΕΕΘΑ.

Το σχέδιο είχε δουλευτεί στα χαρτιά μόνο μετά απο επιμονή του ίδιου που προερχόταν απο τον αντιαεροπορικό κλάδο του ΕΣ. Τα 5 Σάμος, τα ZUBR, και ότι έπλεε και είχε πυροβόλο, βγήκαν από τον ναύσταθμο το επόμενο πρωί μαζί με δεκάδες(!) εμπορικά τάνκερ και roro που ήταν δεμένα μέχρι τότε στα στενά της Σαλαμίνας. Είχαν προηγηθεί ετοιμασίες και κομβόι υλικού και κόσμου προς το Βόλο και την Αθήνα. Το μεσημέρι με αργές κινήσεις και με την προστασία των ανθυποβρυχιακών ελικοπτέρων ο ο αποβατικός στόλος έφτασε και μπήκε στο Παγασητικό. Οι φρεγάτες τα περίμεναν έξω από τα στενά και το βράδυ ξεκίνησαν το ταξίδι τους με πορεία βορειανατολικά με τα υποβρύχια και τα ελικόπτερα του ναυτικού μπροστά τους. Η πορεία αργή, προσεκτική και με ενα εμφανή προορισμό: Ίμβρος

Μέσα απο ένα ενοικιαζόμενο δωμάτιο με θέα στο αιγαίο πάνω στο πανέμορφο Πήλιο, ένα νεόνυμφο ζευγάρι είδε τα πλοία να εξέρχονται με μια οπτική συσκευή νυκτός. Ένα email στάλθηκε σε γνωστό ιστότοπο με συνταγές για ένα βραστό κατσαρόλας. Το αρχηγείο της ΜΙΤ είδε το μήνυμα και ειδοποίησε το TDK. Μια δύναμη, ξεκίνησε από το νότο για την περιοχή ανάμεσα στην Ίμβρο και την Τένεδο.  Ο υπόλοιπος στόλος θα ξεκινούσε απο τον Γκιολτζούκ για τα στενά. Οι δύο μοίρες θα συναντιόνταν με διαταγές αρκετά απλές: να βυθίσουν, εφ όσον πλησιάσουν, τα ελληνικά πλοία.

Το Ωκεανός βρισκόταν αυτές τις 3 ημέρες στο πάτο της θάλασσας ακριβώς λίγο έξω από τα στενά του Ελλησπόντου. Ήταν εκεί σχεδόν δύο εβδομάδες ως μέσο αναγνώρισης, και με την έναρξη του πολέμου έλαβε διαταγές να "εξαφανιστεί" παντελώς. Οι άντρες με κομμένη την ανάσα άκουσαν να περνάει σχεδόν από πάνω τους ο τουρκικός στόλος. Ο κυβερνήτης ευχήθηκε ο Ωκεανός να μην έχει την μοίρα των αδερφών σκαφών στην Κύπρο και η ευχή του εισακούστηκε: έλαβε ένα μήνυμα και έδωσε τις διαταγές στον ύπαρχο να τις εκτελέσει, με ανακούφιση και γεμάτος χαρά. Το υ/β σηκώθηκε σιγά - όσο πιο σιγά γινόταν -  και έλαβε πορεία επαφής με το Leonid Nevsky ένα ρωσικό πετρελαιοφόρο που έβγαινε από τα στενά. Καμία του κίνηση δεν έγινε γρήγορα, η προπέλα κινούταν ίσα για να φέρει το σκάφος στη επιθυμητή θέση 100 πόδια κάτω απο αυτό, ακολουθώντας την ίδια πορεία, προς το λιμάνι της Θεσσαλονίκης. Η θέση του Ωκεανού σε λίγες ώρες θα ήταν βόρεια του τουρκικού στόλου και βόρειο - ανατολικά της ελληνικής αρμάδας που ερχόταν μεταξύ Λήμνου και Αγ. Ευστρατίου.

Η απόσταση των δύο στόλων πλησίαζε τα 60 μίλια. Κανένα πλοίο απο τους δύο στόλους δεν ήξερε την ακριβή θέση του εχθρού - τα ραντάρ ήταν κλειστά και τα λιγοστά τους ΜΕΑ είχαν απλωθεί στο υπόλοιπο αιγαίο. Οι σχηματισμοί τους ήταν ίδιοι σε μορφή. Μπροστά τα υ/β και τα ΠΚΒ, πίσω οι φρεγάτες και στην ελληνική περίπτωση πιο πίσω τα α/γ και τα εμπορικά.

Η τουρκική αεροπορία εντωμεταξύ είχε συγκεντρωθεί στα βόρεια αεροδρόμια. Αυτή η απόφαση πάρθηκε την νύχτα όταν διαπίστωσαν τις μετασταθμεύσεις των μοιρών με τα νεότερα αεροσκάφη της ΠΑ βόρια. Η ΤΗΚ δεν είχε σχεδιάσει ποτέ μια τέτοια μεταστάθμευση, πάντα πίστευε οτι θα πολεμήσουν τμηματικά σε όλο το αιγαίο. Οι Έλληνες από ότι φαντάζονταν θα έφτιαχναν μια γροθιά με σκοπό την Πάνορμο, το Παλαιόκαστρο, ίσως και τις γέφυρες στο Βόσπορο. Η ΤΗΚ είχε επίσης αποστολή να βοηθήσει τον στόλο από τις ελληνικές comao, αποστολές που οι έλληνες ήταν τρομερά έμπειροι, και να αποκτήσει συνολική αεροπορική κυριαρχία. Στο νότιο τμήμα άφησαν μια 40αρα παλιά F4 στην Αττάλεια και στην Μερσίνα, σε περίπτωση που η Κύπρος έκανε επίθεση, και άλλα 60 τέρμα ανατολικά για τους Κούρδους. Το τουρκικό ναυτικό είχε αφήσει τα μισά του α/φ στη Νταλαμάν και τα άλλα μισά στην Μερσίνα. Αν πήγαιναν όλα καλά θα έβγαιναν για να αναγνωρίσουν τα ΠΚΒ του ΠΝ στις Κυκλάδες και να τα βυθίσουν με βλήματα επιφανείας. Η αεροπορία στρατού ενισχυμένη με τα ε/π της στρατοχωροφυλακής, είχε τα μισά της α/φ στην Έφεσο σε περίπτωση που χρειάζονταν βοήθεια οι δυνάμεις κατοχής στα τρία νησιά, ενώ τα άλλα στάλθηκαν στην Θράκη που έβραζε από προετοιμασίες. Τα πρώτα πακέτα της THK άρχισαν να απογειώνονται έμφορτα και να συγκεντρώνονται σε σμήνη.

Ττα ελληνικά  AWACS  προχώρησαν προς το αιγαίο. Δεν είχαν αντίστοιχο σύστημα ανατολικά, και έμπειρα από τις επιχειρήσεις στη Λιβύη, άνοιξαν τα ραντάρ τους. Η εκπομπή τους ανιχνεύθηκε από αεροσκάφος ηλεκτρονικού πολέμου της ΤΗΚ. Το CN235 άρχισε παρεμβολές και έστειλε σήμα στη διοίκηση. Η ώρα της σύγκρουσης είχε φτάσει.

Η εικόνα απο τα Erieye μεταδόθηκε αρχικά στο ΑΤΑ. Το πρώτο πακέτο αεροσκαφών ήταν μία και μόνη μοίρα με Mirage-2000EGM/BGM. Πέταγε  σε κύκλους χαμηλά πίσω απο τη Λήμνο. Η μοίρα έστριψε ανατολικά και πέρασε πάνω απο το νησί. Το απόσπασμα Η/Π της Α/Β της Λήμνου ξεκίνησε τις παρεμβολές μόλις τα είδε και ειδοποίησε την παράκτια συστοιχία MM40 να ετοιμαστεί.

Τα τουρκικά πλοία είδαν τις οθόνες τους να γεμίζουν σύννεφα. Οι OHP έστρεψαν τους εκτοξευτές τους δυτικά και περίμεναν. Τα ελληνικά α/φ δεν είχαν καθαρή εικόνα - ακόμα.

Το Ωκεανός έκοψε ταχύτητα και αναδύθηκε στα απόνερα του Leonid Nevsky αθόρυβα. Στα 30 πόδια απο την επιφάνεια, σήκωσε το ραντάρ επιφανείας. Το Υ/Β έστειλε σε δέκατα δευτερολέπτων την εικόνα στο ΑΣ μέσω δορυφόρου. Τα κύματα ανιχνεύτηκαν απο το TDK το οποίο έστειλε 2 ελικόπτερα πάνω του. Το Ωκεανός καταδύθηκε και έστριψε βόρια στέλνοντας 6 SUT προς την γενική κατεύθυνση των Τούρκων στα 10 μίλια. Δεν θα χτυπούσαν τίποτα, άλλα σκοπός ήταν η σύγχυση με τον τουρκικό στόλο αιφνιδιασμένο να προσπαθεί να τις αποφύγει με ελιγμούς.

Η εικόνα του TDK έφτασε στη  μοίρα επιφάνειας του ΠΝ στην Λήμνο. Ένα προς ένα το σύνολο των βλημάτων εκτοξεύτηκε. Ακολούθησαν 38 AM-39 Exocet απο τα Μirage και μια 100αρα βλήματα από τα ελληνικά πλοία. Οι πύραυλοι φάνηκαν στις ομιχλώδεις οθόνες των τουρκικών ραντάρ. Τα OHP άρχισαν να ξερνάνε βλήματα SM-1 προς τους εισερχόμενους στόχους. Tα υπόλοιπα πήραν θέσεις με τα συστήματα αυτοάμυνας προς την κατεύθυνση της απειλής, αργότερα απο όσο ήθελαν λόγω των SUT, και απάντησαν με τη σειρά τους με harpoon προς την γενική κατεύθυνση των ελληνικών πλοίων και την Λήμνο – δεν είχαν χρόνο ούτε μέσα για στοχοποίηση.

Απο πάνω τους χύθηκε προς τα δυτικά η ΤΗΚ. Η ΠΑ τους περίμενε νότια της Λήμνου. 215 F16 της THK  - άφησαν πίσω τους τα 50 F4T για στόχους εδάφους να περιμένουν - ενάντια σε 110 ελληνικά F16, 25 Μ2000-5 και 35 F4PI. Οι έλληνες με καθαρή εικόνα απο τα Erieye, εκτόξευσαν πρώτοι AMRAAM και MICA EW με κλειστά ραντάρ. Οι τούρκοι άνοιξαν τα ραντάρ τους και απάντησαν. 14 από τα Μ2000 που έριξαν τους AM39 έπεσαν στη θάλασσα ή διαλύθηκαν στον αέρα. Αλλά 40 ελληνικά α/φ χτυπήθηκαν στη συνέχεια, ενώ η ΤΗΚ είδε τους αριθμούς της να μειώνονται κατά εβδομήντα αεροσκάφη. Οι τούρκοι αλαζόνες προχώρησαν δυτικά προσέχοντας υπόψη τα α/α του στόλου. Δεν είχαν ιδέα τί τους ετοίμαζαν. Καμία ιδέα. Ούτε κανείς έκανε τον κόπο εν μέσω ελιγμών 9G να δει την κατάσταση στην θάλασσα.

Ο ελληνικός στόλος με το πρώτο σήμα απο τα AWACS είχε αλλάξει διάταξη. Μπροστά πέρασαν τα τάνκερ και τα roro, δείχνοντας τα πλευρά τους προς τα βλήματα των Τούρκων και έριξαν άγκυρα. Ένα ατσαλένιο τοίχος χιλιόμετρα μακρύ. Πίσω τους και κοντά σε αυτά πλησίασαν τα ελληνικά πολεμικά με τα 4 Zubr, σε πολύ κοντινή διάταξη μεταξύ τους. Απο τα καταστρώματα των εμπορικών απογειώθηκαν 10 CH-47 Chinook μαζί με τα πληρώματα προς τα νότια. Άλλα πληρώματα κατέβηκαν με βάρκες και απομακρύνθηκαν - τα πλοία δεν θα πήγαιναν πουθενά. Τα Σινούκ στα 5 μίλια, σταμάτησαν, σταθεροποιήθηκαν στα 100 πόδια, ξεδίπλωσαν ένα μεγάλο φύλο αλουμινίου και το κρέμασαν κάτω απο αυτά.

Τα ελληνικά βλήματα έφτασαν πρώτα στον τουρκικό στόλο. Μειωμένα κατα 50% απο τα SM1 έπεσαν θύματα ένα προς ένα απο τα αντιπυραυλικά, τα αντίμετρα, τους ESSΜ, τα RAM και τους παλιούς RIM-7 που είχαν εκτοξευτεί μαζικά σκεπάζοντας τα τουρκικά πλοία με ένα πέπλο καπνού. Απο τα 200 σχεδόν ελληνικά βλήματα μόλις 17 βρήκαν στόχο. 3 OHP, 2 ΜΕΚΟ200TN, 1 MILGEM και 4 ΠΚΒ φλέγονταν ή βυθίστηκαν στο σημείο. Άλλα τόσα πλοία είχαν επιφανειακές ζημιές απο τα θραύσματα και τα 35ρια βλήματα των άλλων πλοίων. Ο διοικητής του στόλου κατέβασε βάρκες για τους επιζώντες και προσπάθησε να μαζέψει τα πλοία ξανά σε μια μάχιμη δύναμη.

Τα τουρκικά βλήματα έρχονταν προς τα ελληνικά. Άνοιξαν τα ραντάρ τους και είδαν μεγάλους στόχους στο κέντρο και μικρούς αριστερά τους. Χωρίστηκαν 100 περίπου στη κάθε κατεύθυνση. Στα 20 μίλια τα ελληνικά πλοία εκτόξευσαν τους ESSM και τους RAM ενώ τα Σινούκ πέταξαν τα φύλλα και πήραν ύψος. Τα 100 περίπου βλήματα προς την κατεύθυνση των Σινούκ έχασαν τους στόχους τους, προχώρησαν προς την περιοχή και αυτοκαταστράφηκαν 10 μίλια αργότερα. Τα 60 βλήματα που επέζησαν τα ελληνικά α/α βλήματα προχώρησαν στα 5 μίλια, μετά στα 3 και στο 1,5 δέχτηκαν πυρά απο τα Phalanx και τα AK630. 20 βρήκαν στόχους. 16 τα εμπορικά, που φλέγονταν με μανία, 2 βύθισαν την φ/γ Αιγαίον, από 1 σε Ψαρά και Σαλαμίς που πάλευαν με τις φωτιές.

Η Λήμνος είχε μια συστοιχία νεότατων Patriot και μια Hawk. Τα Σάμος αντί για τα τάγματα των πεζοναυτών είχαν φορτώσει άλλες 5 μειωμένης σύνθεσης συστοιχίες HAWK – προσωπική ιδέα του Α/ΓΕΕΘΑ. Η τουρκική αεροπορία είχε φτάσει στα 30 χλμ απο τον στόλο με τα ελληνικά α/φ πάνω από αυτόν. Το Erieye πέρασε την εικόνα στην Λήμνο και ο PAC-3 άνοιξε το ραντάρ του.Η εικόνα πέρασε αυτόματα στα HAWK. Όλα τα Α/Α άρχισαν να εκτοξεύουν βλήματα. Οι τούρκοι  αιφνιδιάστηκαν. Για την Λήμνο το περίμεναν και είχαν μια 20αδα F4T που εκτόξευσαν HARM και SLAM στο Patriot, στα MM40 και στο αεροδρόμιο. Τα HAWK του στόλου δεν τα περίμεναν. Στον αέρα επικράτησε κομφούζιο. Τα τουρκικά αεροσκάφη που επέζησαν βρήκαν τα ελληνικά να έχουν πλησιάσει και ταλαιπωρημένα απο τους ελιγμούς αποφυγής προσπάθησαν για το καλύτερο. IRIS-T και MICA IR τα αποτελείωσαν.

Η εικόνα στην άγκυρα όταν έφτασε απο τα F4T ήταν ξεκάθαρη. Η διαταγή επίσης το ίδιο. Ότι πέταγε γύρισε ανατολικά για να επανεξοπλιστεί για άμυνα αεροδρομίων. Τα F4T, όσα δεν είχαν αδειάσει στη Λήμνο, εκτόξευσαν πανω από τα νησιά του βορειοανατολικού αιγαίου βλήματα μακράς ακτίνας και υποχώρησαν και αυτά. Από κάτω τους, 100 HARPY τράβηξαν προς τις πηγές των σημάτων των ελληνικών ραντάρ.

Τα 5 Σάμος και δέχτηκαν τα πλήγματα με στωικότητα αφού κράτησαν ανοιχτά τα ραντάρ μέχρι το τέλος και βυθίστηκαν απο πολλαπλά χτυπήματα και με βαριές απώλειες – ειδικά στους πυροβολικάριους. Αργότερα βλήματα χτύπησαν τις α/β στη Λάρισα σ τον Βόλο, στη Τανάγρα, στην Σκύρο και στη Μίκρα. Βλήματα επιφανείας χτύπησαν τα Patriot την Καβάλα, το αεροδρόμιο της Λήμνου, της Ρόδου, της Μυτιλήνης και της Σαντορίνης. Τα ελληνικά αεροσκάφη που γύριζαν για ανεφοδιασμό στην βόρια Ελλάδα νικητές θα έψαχναν για δρόμους και πολιτικά αεροδρόμια.

Η ΠΑ δεν είχε τελειώσει όμως, 30 ενεργά και 30 εφεδρικά Α7 έφυγαν βορειοανατολικά απο την Ανδραβίδα και τον Άραξο. Έφτασαν πάνω απο τον τουρκικό στόλο ενώ γυρνούσε και αυτός προς τα στενά, καλυπτόμενος απο τα υποβρύχια του. Τα ενεργά έριξαν τα μισά απο 4 HARM και τα άλλα απο 6 Maverick. Ακολούθησαν τα εφεδρικά με Paveway. Μόλις 4 πλοία κατάφεραν να μπουν στα στενά πριν καταρριφθούν 11 A7 απο τα τουρκικά HAWK της περιοχής,  και τα α/α που είχαν μείνει στα πλοία.

Ο Έλληνας πρωθυπουργός περίμενε μια ώρα μέχρι να τον ειδοποιήσει ο ΑΓΕΕΘΑ προσωπικά. Τα ελληνικά αεροσκάφη είχαν απογειωθεί ξανά γεμάτα κατά στόχων επιφανείας. Ο στόλος προχώρησε προς την Ίμβρο και τα ελληνικά υ/β έφυγαν προς τα στενά.

Μέχρι τότε δεν είχε εμπλακεί καθόλου ο ΕΣ - εκτός των HAWK φυσικά. Το σύνολο των μέσων χτύπησε την Ανατολική Θράκη. Οι πεζοναύτες που είχαν πάει Καβάλα με το τραίνο, μπήκαν σε πλοία και στα ZUBR που πήγαν να τους παραλάβουν με σκοπό την επόμενη την Ίμβρο που βομβαρδιζόταν από το Στόλο.

Μια μέρα μετά ο πρωθυπουργός σήκωσε το τηλέφωνο: "Αποδέχομαι την εκεχειρία. Απεσταλμένοι μου θα μιλήσουν αύριο μαζί σας για το καθεστώς στο Αιγαίο, την Θράκη, την Κύπρο και την υφαλοκρηπίδα. Την επόμενη φορά αγαπητέ που θα έχετε προβλήματα με τους πολίτες σας μην τα βάλετε μαζί μας. Καλό απόγευμα"

Λίγα λεπτά αργότερα, σε όλη την Ελλάδα, άρχισαν να χτυπούν καμπάνες.